Uprawnienia do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych posiadają osoby zamieszkałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które mają obywatelstwo polskie, u których w drodze wywiadu środowiskowego stwierdzono, że dochody nie przekraczają kryterium dochodowego określonego w art. 8 ustawy o pomocy społecznej, tj. 1.010,00 zł w przypadku osoby samotnie gospodarującej lub 823,00 zł dla osoby w rodzinie, oraz nie występują okoliczności o których mowa w art. 12 ww. ustawy, czyli dysproporcja pomiędzy deklarowanym dochodem a sytuacją klienta stwierdzoną przez pracownika socjalnego.
Żeby otrzymać uprawnienia do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych należy złożyć wniosek, w przepisach nie ustalono wzoru wniosku, z pisma powinno wynikać o jakie świadczenie wnosi wnioskodawca.
Pomoc może zostać udzielona również z urzędu lub na wniosek właściwego oddziału NFZ. Jeżeli osobie nieubezpieczonej została udzielona pomoc lekarska w stanie nagłym z wnioskiem do organu gminy może wystąpić również placówka zdrowia, która udzielała świadczeń zdrowotnych.
Prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych przysługuje osobom uprawnionym od dnia złożenia wniosku lub od dnia udzielenia świadczenia w trybie nagłym.
Prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych przysługuje osobom, które nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu przez okres 90 dni od dnia wskazanego w decyzji.